Μάρεϊ, Τζόζεφ Έντουαρντ

(Joseph Edward Murray, Μίντφορντ, Μασαχουσέτη 1919 –). Αμερικανός χειρουργός. Σπούδασε ιατρική στο πανεπιστήμιο του Χάρβαρντ. Κατά τη διάρκεια της θητείας του σε στρατιωτικά νοσοκομεία κατά τον Β’ Παγκόσμιο πόλεμο, βρέθηκε πολλές φορές αντιμέτωπος με το πρόβλημα μεταμόσχευσης δέρματος σε εγκαυματίες και ασχολήθηκε ιδιαίτερα με το φαινόμενο της αργής απόρριψης των ετερόλογων μοσχευμάτων (σε αντίθεση με τα ομόλογα, προέρχονται από άλλους δότες και όχι από τον ίδιο τον ασθενή). Το 1954 πραγματοποίησε την πρώτη επιτυχή μεταμόσχευση νεφρού μεταξύ μονοωογενών διδύμων. Υπήρξε πρωτοπόρος στις μεταμοσχεύσεις νεφρών σε ασθενείς που βρίσκονταν στα τελικά στάδια της νεφρικής ανεπάρκειας. Έδειξε ότι στις μεταμοσχεύσεις μεταξύ μη γενετικά όμοιων δότη-λήπτη είναι αναγκαία η ανοσοκαταστολή κάποιου βαθμού στον λήπτη, ώστε να μειωθεί η αναγνωρισιμότητα του μεταμοσχευμένου οργάνου ως ξένου από τον οργανισμό του λήπτη και να αποδυναμωθεί ο μηχανισμός της απόρριψης. Ο Μ. χρησιμοποίησε πρώτος την ακτινοβολία με σκοπό την ανοσοκαταστολή και υποστήριξε τη χρήση της αζαθειοπρίνης ως ανοσοανασταλτικό φάρμακο. Για το έργο του στον τομέα των μεταμοσχεύσεων, μοιράστηκε μαζί με τον Ντ. Τόμας το βραβείο Νόμπελ φυσιολογίας και ιατρικής το 1990. Οι δυο ερευνητές άνοιξαν τον δρόμο και σε μεταμοσχεύσεις άλλων οργάνων εκτός από τους νεφρούς, όπως της καρδιάς, του ήπατος, του παγκρέατος και συνέβαλαν σημαντικά στη θεραπεία ή την επανάκτηση μεγάλου μέρους της ποιότητας ζωής σε ασθενείς που δεν είχαν καμία ελπίδα από άλλη θεραπευτική μέθοδο.